Μικρές Γκρίνιες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

Όλα τα φοιτητικά μου χρόνια είχαμε απεργία στο Πανεπιστήμιο. Δεν χάρηκα ούτε ένα εξάμηνο κανονικό μάθημα. Κάτι βάνδαλοι έμπαιναν και έβγαιναν από στις αίθουσες μας. Ήμουν άκρως λυπημένη,απελπισμένη πως θα μάθω την νέα μου ζωή.Είχα ζητήσει από έναν Καθηγητή μας μια βιβλιογραφία. Αυτός με κοίταξε παράξενα και με απόφυγε τυπικά. Στις γωνιές της Αθήνας όμως είχα βρει πολλές βιβλιοθήκες. Μέτα άρχισα να αγοράσω τα βιβλία που είχα ανάγκη. Δεν με χόρταινε μόνο ο δανεισμός τους. Σαν το πατρικό, είχα πάλι μια βιβλιοθήκη και φαίνεται πώς μεγάλωσε τόσο όσο δεν είχα φανταστεί. Κάπου κοντά 4000 βιβλία. Παν πολλές φορές αυτά τα χρόνια που είμαι χωρίς φωλιά τα έχω πακετάρει. Τελικά θα κάτσουν κάπου σε γαλήνη. Δεν θέλω τίποτα να ταράξει τις μελωδίες τους. Τα βιβλία μου είναι τα παιδιά μου. Όποτε θα με ακολουθούν με τα φτερά τους, αγγελικά, σοφά, ονειρεμένα. Και ως κατάληξη έργα ανθρωπινά με το άρωμα της αλήθειας ....

Ο Γιασαρ Κεμάλ ως μύθος και πραγματικότητα, Χιβα Παναχί

Έκανε σουρωτήρι την επιβαλλόμενη τουρκικής γλώσσας,  έφτιαξε ένα νέο φαινόμενο στην παγκόσμια λογοτεχνία. Ο Γιασαρ Κεμαλ δεν είναι μέρος της τουρκικής λογοτεχνίας άλλα είναι το φαινόμενο της. Η κυρίαρχη, η σκληρή διάλεκτος αιματοκύλησε την γη του άλλα εκείνος με τρυφερότητα έπλασε βουνά, ανθρώπους, έρωτες, θάμνους, ατελείωτα τραγούδια. Έτσι με χαρισματικό τρόπο κατάφερε να μιλά για τα πάθη της μητέρας γης και τους ανθρώπους της. Διαπέρασε το χρόνο, και τα σύνορα. Στις μέρες που νοσηλευόταν είχε την αγωνία της μαχόμενης Κόμπανι άλλα όταν του είπαν ελευθερώθηκε φαίνεται να άφησε το τελευταίο χαμόγελο του όπως ενημερώθηκα στις 3.2.2015. Ο  Γιασαρ Κεμάλ θα ζήσει ως μύθος και πραγματικότητα ενός Παν αρχαίου πολιτισμού, που λέγεται ο Κουρδικός πολιτισμός.

Το πράσινο φύλλο του ουρανού, Χίβα Παναχί

 "Το πράσινο φύλλο του ουρανού



Ξέρω όταν με πιάνει πολυλογία

Ξεπερνώ τις ασταμάτητες σταγόνες της βροχής

Δίχως να νιώθω τον παγωμένο αέρα

Ξέρω γίνομαι μια παράλογη εποχή

Ξέρω πως γίνομαι κάτι παραπάνω από βροχή   

Οι νύχτες μου έγραφαν νότες στους βράχους

Μια ερωτευμένη θάλασσα

Κάτι νύχτες των κόκκινων ανεμών

Ξέρω όταν με πιάνει αυτή η  πολυλογία κλαίω

Μόνο αστραπές το  γνωρίζουν 

Ξέρω πως στις ρίζες των μαλλιών μου ζει ο ήλιος

Ακόμη μυρίζω το πράσινο φύλλο του ουρανού του  

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΥ "Το πράσινο φύλλο του ουρανού" Χίβα Παναχί, 28.2.2.16

Μικρές Γκρίνιες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

Σήμερα γραφώ για τα τελευταία μου δάκρυα

Γραφώ από την κόλαση

Με βουβές πέτρες

Γραφώ για τα μεγάλα, τα  ατέλειωτα κύματα της

Να πέφτουν το ένα μετά το άλλο

Γραφώ για τα νυχτολούλουδα που έχασα

Για το δέρμα της καρδιάς μου που έσπασε

Η βροχή του παραθύρι μου αίμα

Και ένα  ξεριζωμένο γρασίδι σωτήρα  

14.2.2016 

* Kurdish art work by Mrs.Shilan Jabbar, Canada 

Μικρές Γκρίνιες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

Από το νέο μου ποίημα'

Εγώ για τον θάνατο έχω τραγουδήσει

Του έστειλα μια νύχτα τα λευκά 

και τα ροζ γιασεμιά μου

Columbia University in the City of New York, Hiva Panahi Poetry

Columbia University in the City of New York
The Department Of Classics,
The department of classics of the University Of Columbia has chosen three poems of the young Kurdish writer Dr. Hiva Panahi for new Geek –English edition of the poetry anthology Austerity Measures; The New Greek Poetry, to be published in spring 2016.
The poems are as follows: Companion 1996 Kurdistan, The Breath of the Olive Tree,2006, Athens, A Man of Ashes, 2006, Athens
Hiva Panahi write in Kurdish, in Greek and a translation is soon to be published in New York, USA

Μικρές Γκρίνιες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

Μάζεψα τα δάχτυλα μου ώστε να μπορέσω να γράψω λίγες λέξεις. Στο νου μου εικόνες βουβές, εικόνες φωνές και εικόνες ανθρώπων. Πολλές φορές μέσα σε κάποια ξέχασα την ύπαρξη μου. Ξέχασα τα πλανήματα μου και κοίλας δεν θυμάμαι τίποτα. Μάζεψα τα δάχτυλα μου να μην αγγίξουν ή καλύτερα να αγγίξουν αργότερα άλλη μέρα, άλλη στιγμή.  Το βάρος του αγγίγματος θα έμενε πάνω τους και δεν τα αντέχουν. Κάνει κρύο και βρέχει δεν αντέχουν μου λέει μια φωνή και μια φωνή με αγκαλιάζει. Αυτή η άγια φωνή την ξέρω και δεν ήθελα να την αγγίξω. Μαζεύω τα δάχτυλα μου και φεύγω. Δεν θέλω να δω την φωνή της αφού δεν την είχα ποτέ. Μάζεψα τα δάχτυλα μου για να φύγω ….

She is an Angel Of Shingal, Dr. Hiva Panahi

She is an angel of Shingal

A Yezdaní/Yezídí Kurdish girl is dealing will all conflicts of the latest events in Kurdistan, with bright beautiful smile. She is descendant of "Anzu (the peacock angle, Anzal) dates to early Akkadian time, or about 3,800 years ago--as a bird God of the mountains and a rival to Enlil, the keeper of the Tablets of Destiny who was a lowlander God.". She gives you hope to believe that no matter what the, Kurds will prevail at last.

A woman’s little gripes

The emotion that I  feel is in the mirror, it is a series of silent melodies, it is the flame of freedom that burns in my heart. It is my belief unwavering, it is the pain that I  felt so deep, and life flows as a gift, as white heart

Μικρές Γκρίνες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

Η πνευματική ματαιότητα ενός σταδίου της ζωής  καλύπτεται μοναχά με τις κινήσεις των αγνών  και αθώων ανθρώπων. Το αυθόρμητο και ορμητικό της ύπαρξης στην θέση των κανονισμένων και εκ του μάταιου.  Αρνούμαι την  αηδία που κοιλας ρέει στην εποχή μας.

Γι’ αυτό χαιρετίζω την μοναχικότητα ενός  ναού που με έλκει  ή το αινιγματικό χαρακτήρα  του λεπτού  που μου είναι αρωγός και αγωγός στην άρνηση μου.  

Μικρές Γκρίνιες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

Η ματαιότητα έλκει την μάζα διότι αποκτείται χωρίς κόπο. Ο κόπος και ο στοχασμός πάνω στα διαδραματισμένα απαιτεί δράση, πλάνο και νέες ορίζοντες πριν ο μηδενο-υπαρξισμός μας θάψει όλους. Είμαστε παρόντες  σε ότι έχει φως και δημιουργεί φωτείνα  μονοπάτια στο κόσμο μας