Μικρές Γκρίνες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί,Στην επιστροφή από το θάνατο μου

Στην επιστροφή από το θάνατο μου

Έσταζαν τα μαλλιά μου από τη ρίζα της βροχής
Είχα γευτεί χώμα σκοταδιού,
Γοργά έπρεπε να βρω φτερά χελιδονιού
Πηγαίνοντας στο κυπαρίσσι
Ποτίζοντας με ένα  χαμόγελο των πέντε ετών
Το ξέρω πως είσαι ευχή των άστρων
Όταν έχω ταχυπαλμία
Όταν περπατώ στο άνεμο
Ενώ στάζω βροχή με φιλάς
Με γυρνάς στην εποχή των ακακιών
Το λυγερό άρωμα τους
Στα φύλλα της λαμπάδας  έναν Αρμένη
Ζωγράφιζε ύμνους του ψωμιού
Σε μια πινελιά του ταξίδεψα
Φεύγεις μου λέει από το θάνατο

Ένα απόσπασμα από το νέο μου ποίημα με τίτλο
' Στην επιστροφή από το θάνατο μου


 Χίβα Παναχί, Αθήνα, 5.5.2015

" Endless" from a collection "The Secret of Snow" By Dr. Hiva Panahi

Endless

The leaves of words

A lost shadow behind me

And the path of the poem

10.10.1996 Kurdistan –Iran 

From  a collection "The Secret of Snow"  By Dr.  Hiva Panahi   

A plantain leaves, By Dr. Hiva Panahi

Ένα πλατανόφυλλο στο σύννεφο  
Ένα πλατανόφυλλο στο παντζούρι
Η αρχή μιας βροχερής εποχής

Hiva Panahi, Athens 
30.4.2015 

"Memories" from a collection "The Secret of Snow" By Dr. Hiva Panahi The Secret of Snow Poem

Memories

Every afternoon

A child sits

Sits

On the concrete steps

Of home

Looking deeply

Into the eyes

Of my sighs

1995, Kurdistan

"Memories"  from  a collection "The Secret of Snow"  By Dr.  Hiva Panahi       

Μικρές Γκρίνες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

Οι λέξεις έρχονται ως λίθοι,  χτυπούν ως λίθοι,  για να γίνουν διαμάντια.....

Μικρές Γκρίνες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

"Η κόκκινη πέτρα"

Μόνο κάτω από την μεγάλη φεγγοβολιά 
Γράφτηκε στην πέτρα η μελωδία των διαμαντιών 
Ο άνεμος ροκάναει το χώμα  
Άλλα το χώμα  μετατρέπεται σε άστρο 
Λαμπυρίζει στο  αιώνιο χείμαρρο
Το βάδισμα χωρίζει το φως, χωρίζει την σκιά 
Μόνο το βάδισμα βγάζει αχνή 
Μόνο το βάδισμα απλώνεται όταν φέγγει έτσι
Σε ίσια γραμμή το φως, σε ίσια γραμμή το σκοτάδι 
Χτυπά τις πέτρες για να λησμονήσεις τα δηλητηριασμένα φύλλα 
Χτυπά το χώμα και  άπλωσε το πόνο  
Μυρίζουν δάκρυα τα χέρια 
Μυρίζει το υγρό φως η ψύχη 
Μυρίζει άνθος η καρδιά
Αυτή  η νέα μπόρα γράφτηκε στην πέτρα
Κύλησε στα χείλια χαρμόσυνα
Δρόμος έμεινε πίσω, 
Απάτητο, στην μεγάλη φεγγοβολιά  
Να γίνεις ένα με το χώμα, ένα με την φωτιά 
Έρχεται η άνοιξη με το άνθος  της 
Έρχονται οι γιορτές, τα κρασιά 
Έχουμε πάει μακριά, 
Στο βάθος το ποτάμι χείμαρρο 

Η πρώτη ενότητα της τριλογίας Κόκκινη πέτρα 
Χίβα Παναχί, 25,3,2015 
Αθήνα 


*Art work Ahmad Khalilifard from East Kurdistan, Sanandaj city

Μικρές Γκρίνες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

Οι ανάδρομες


Οι ανάδρομες  είναι οι καλύτερες. Κλείνω τα μάτια μου και χάνομαι στις χάρες, μυρωδιά της άνοιξης, γεύσεις καλοκαιριού, πολλές μελωδίες που ρέουν στο φθινόπωρο και στο χειμώνα. Η αγκαλιά του παππού και η  γιαγιά μου που αυστηρά και περήφανα να κοιτά.  Πόσο σας αγαπώ, αγαπώ το νόστος σας όπου γης και ουρανού.  

Μαρμαρωμένος πέλαγος, Χίβα Παναχί

Μαρμαρωμένος πέλαγος 


Κάτω απ'τα κυπαρίσσια ξεκινούν τα χρώματα  
Ο ακίβδηλος βροχερός πέλαγος
Και η χάση που  αγκαλιάζει τις συννεφιές  
Ασταμάτητες σταγόνες για να ξεδιψάσουν
Αυτοί που έφυγαν ήξεραν να μην φύγουν ποτέ 
Ως πέτρες βιώνουν τον αγέρα 
Ως πέτρες υπάρχουν κάτω ή πάνω σε θάμνους
Ως πέτρες πέφτουν σιωπηλά 
Έτσι ψήλωσε η σιγή. 
Στις ρίζες του κενού 
Στον ορίζοντα
10.3.2015 

( ένα κομμάτι από ένα μεγάλο ποίημα μου )

*Azad Saber Born in Sulaymaniyah south of Kurdistan ,He lives and works now in Amsterdam the Netherlands .

Μικρές Γκρίνες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

 Φωλιά

Σ' αυτήν την φωλιά που εγκαταλείπω  
Που στον άνεμο  της έγραφα βροχή 
Στο βουνό της  νόηση και υπομονή 
Σ' αυτήν την φωλιά ζούσε μαζί μου ο Προμηθέας 
Ακέραιος άλλα  παν ευαίσθητος
Πόσες νύχτες περάσαμε μαζί  στην βροχή;
Πόσες ψυχρές που ήρθαν από θερμά πρόσωπα; 
Όμως  ως Δεσμώτες κανένα παράπονο 
Σ' αυτήν την φωλιά που εγκαταλείπω  
Σφιχτοδεμένη σάρκα των ονείρων μου 
Και βλέπω να με ακολουθούσουν
29.12.2014 
Αθήνα, Χίβα Παναχί  




*Art work of Kamal Ridha born in Sulimanya south of Kurdistan , He lives and works now in Göteborg in Sweden .

Companion, Hiva Panahi poem

Companion

The sweat of a poem

In the mysterious hills

In the suitcase

I carry my height

Together with a coloured innuendo I travel

Should I still wait

For Ariman* to mock me?

Or fall in love with the sun

As a sinful girl?

Do you think I come from

The country of cells

Do you think an oppressive thunder

Would turn me into the rain of love

Do you think there in the depth of the fields

During the illegitimate pain of darkness, my smile would still be imitation

In the cheerful mirror?

The false moment of the day

In the breath of our existence

Tell me, how can I escape

The ghost dressed in black**?

Yet his shadow brings me fear

I searched in the fairytales

and legends of ages past

For the day that will not dawn

From the famous thousand nights

A grey song

Of cursed love

From where does it come?

In the suitcase

I carry my height

The make-believe hero of the rain

Spoken of a thousand nights

I travel

1996, Kurdistan –Iran

From the collection "The Secret of Snow", Hiva Panahi 

* Evil Spirit

** Reference to the black shadow in Shakespeare’s Othello

***Khaled Sattar Art Work Painting 

 Khaled Sattar 1954 born in Kerkuk south of Kurdistan , He lives and works now in Lund in Sweden .