Αυτή που με γύρευε, Χίβα Παναχί

Το πεπρωμένο στην δικιά μου μορφή με ξεγέλασε.
απλώνοντας με στα ποταμίσια νερά,
 Με  ψαριά να χορεύουν.
γύρω από τις πολύχρωμες  πεταλούδες.
ήταν η ίδια,  γύρευε πληγές.
αρωματισμένες  με όλα  όσα δεν σου είπα.
 Καθώς ανασαίνουν  στα κλειστά παράθυρα. 
τα νεότερα μας είναι η δυσαρμονία.
με λαλιά αγγίγματος.
Φευγαλέος, 
 κάθε τόσο βρίσκουν βουνά, 
κάτι  παλιές ευχές 
 ίδια είναι με την μορφή μου,
δακρύζοντας σε μονοπάτια του πεπρωμένου.
Χίβα Παχαχί,
Αθήνα 25.2.2012 

Έκτακτη ανακοίνωση,Χίβα Παναχί

Έκτακτη ανακοίνωση

Στις πονεμένες στιγμές μεταξύ ζωής  και θανάτου
Ενός δευτερολέπτου ύπαρξης
Στις σκιές των Μεσοποταμιών
Απέναντι από το  Ζαγρούς 
Η τσουκνίδα του παθιασμένου ήλιου
 Μαζί με την   ζωή έρχομαι 
 Έκτακτη ανακοίνωση:  
Είμαι απόγονος  του Ζαρατούστρα
Απελπισμένα τρέχω μιλώ
 Όμως κανένας δεν θέλει να πιστεύει
Οι ψυχές των ποταμών μαύρισαν
Κανένας δεν θέλει να πιστεύει
Τα βουνά έχασαν την αξιοπρέπεια  τους
Κανένας  δεν θέλει να πιστεύει
Τη  θάλασσα την φυλάκισαν Οι  λάσπες
Κανένας δεν θέλει να πιστεύει
Τα δάση μάς εγκατέλειψαν
Πώς καταφέραμε να τα κάνουμε έτσι;
Κοιτώ γύρω  :ένας πετάει το τσιγάρο 
Ένας άλλος το μπουκάλι του 
Όλοι με την σειρά  πετάνε κάτι
Κανείς δεν  πιστεύει
 Η  μητέρα γη έχει βαθιά κατάθλιψη
Πώς καταφέραμε να τρελάνουμε τα πουλιά;
Βλέπω την  άγρυπνη κουκουβάγια που  τρέφεται
Με Κρυστάλλινα ποντίκια
Φοβάμαι τη  σκιά αυτής  της ζωής
Είμαι απόγονος του Ζαρατούστρα απελπισμένα τρέχω μιλώ
Έκτακτη ανακοίνωση :
Καταραμένοι  θα είμαστε αν δεν πιστεύομε ότι
 
Οι ψυχές των ποταμών μαύρισαν
Τα βουνά έχασαν την αξιοπρέπεια τους
Τη θάλασσα την φυλάκισαν οι λάσπες
Τα δάση μάς εγκατέλειψαν
21.3.2008, Αθήνα
Από τη συλλογη 'Τα Μυστικα του Χιονιού'
Χίβα Παναχί

2007, Αθήνα 
  

Από τις μικρές γκρίνιες μιάς γυναίκας ,Χίβα Παναχί

Ο ομορφότερος της μέρας ήταν ένας  άνεμος του Δεκεμβρίου που  ακούμπησε τα φοβισμένα φύλλα, εκείνα  που ξέμειναν από τη φροντίδα του 'Ηλίου' πηγαίνοντας τα στον ουρανό. Οι  κάτοικοι μιας ξεχασμένης πατρίδας έκλαιγαν και ο ομορφότερες της μέρας .. ο άνεμος επισκέπτεται όλους τους  με ένα φύλλο στα παράθυρα ..Είναι στο δρόμο η βροχή ..
Χίβα Π.

Από τις μικρές γκρίνιες μιάς γυναίκας ,Χίβα Παναχί

Τα 
     δάκρυα  
 αν
       ήταν
                     άνθη 

                                         θα
                                                    ήμουν
                                                                            πάντα άνοιξη

17.11.2011 

Αθήνα

,Χίβα Παναχί :του θεού τα λάθη

Το όνομα μην μπερδεύεις, του θεού τα λάθη
τον Άδη μέρος ευτυχίας μην πειράξεις
κρυμμένο το γλυκό αγκάθι
μυστική μυρωδιά ξεραμένα άνθη
έτσι ως γεγονός η επιστροφή στο 'Άδη
Χίβα Π

26.9.2011 

Αθήνα

Χίβα Παναχί :Ένας άνθρωπος από στάχτη

Τα όνειρα έρχονται από μακρινά μέρη
Η πέτρα , τα πουλιά ,Και εγώ παίρνουμε νέα μορφή ζωής
Τα όνειρα έχουν το δικό τους δρόμο
Και εμείς σαν όνειρα μακρινά ζούμε πια
Χίβα Παναχί

•  25.7.2011

Αθήνα

 

 

 

Από τις μικρές γκρίνιες μιάς γυναίκας ,Χίβα Παναχί

Θυμάμαι  την λεύκη  μάτια του άνεμου

Κυκλικά να αγκαλιάζει  τη βροχή

 Θυμάμαι πώς χλόμιασα  

Στιγμιαία οι ρυτίδες του πάθους κρύφτηκαν στα στήθη μου

Έτσι θα είναι  λυγισμένη η βροχή

Γυρεύοντας τον άνεμο  

26.5.2011

Aθήνα 

Χίβα Παναχί :Ένας άνθρωπος από στάχτη

Ένας άνθρωπος από στάχτη

Κάνει κύκλο στις φλέβες της υγρασίας

Αυτή η ταιριαστή νύχτα

 Μια παλαιά  ιστορία

Ένα ποτήρι βρασμένο κρασί

 Κάποτε ήρθαμε σε έκσταση  

Μου αρέσει η μυρωδιά του

Πίσω από τις κουρτίνες της επιθυμίας

 Στα σπίτια των κορμιών

Εμείς μοιάζουμε

Σε ανύποπτο χρόνο  

Η ξένη πεταλούδα του λαιμού μου πετάει

 Γδύνεται σ ένα φύλλο

Πιο μακριά στο μακρινό φως

Στο σκοτάδι οι αποστάσεις μηδενίζονται   

Πολύ σύντομα γεννιέται

Ένας άνθρωπος  από στάχτη 

Ήλιος και Αναμνήσεις από την Χίβα Παναχί

                                   

Ήλιος

       Ο αγαπημένος μου

  Θα μου φέρει ένα καλάθι 

Γεμάτο κίτρινα λουλούδια Θα τα κάνω ένα στεφάνι 

Γιά τον τάφο των ονείρων μου 

1993, Κουρδιστάν Ιράν

                                   Αναμνήσεις

                            Κάθε απόγευμα 

                               Ένα παιδί κάθεται 

                                              Κάθεται 

                                       Στις τσιμεντένιιες σκάλες 

                                                      Του σπιτιού

                                                       Κοιτάει επίμονα 

                                                      Στα μάτια των αναστεναγμών μου

                                                                                                  1995, Κουρδιστάν Ιράν 

Από τη συλλογή με τίτλο, Τα Μυστικά του Χιονιού 

Χίβα Παναχί ,2008 Αθήνα 

ο πίνακας είναι του φίλου μου Reza Nosreti , Κούρδος ζωγράφος

هیوا حوسێن پەناهی: ترووسکەکانی زەوییەکی ون

هیوا حوسێن پەناهی: ترووسکەکانی زەوییەکی ون Oct 2010

وا بیابان بە دووتا وێڵە
شەویش ڕاکشاوە، چاوەڕێی گەڕانەوەی ئەستێرەکان دەکات
بایەکی سارد، لێرە خۆی داشاردووە
بە دەم باوە، ڕۆشنایی مۆمەکان دەسووڕێنەوە
بڵاوە دەکەن وەک موناجات بە ناو بیاباندا
مشتێک لە خۆڵی ناو بیابان،
ناو لەپم بۆنی هەسارەی ئەوین دەدات.
ئاسمان لە دوورەوە کێڵگەی گەنمجاڕە.

گەر پەڕەسێلکەیەکت بینی بانگم بکە
خۆمان لە ژێر باڵەکانی دابشارین
لە ناو هەناسەکانماندا، دونیا بە هێمنی دەسووتێت
بە دوای ڕێگای نادیاری بیابانەوەین
شار چەندە تەنیایە
درەختەکان بۆنی نەمان و مەرگ دەدەن.

ڕوانینی چۆلەکە ئاساتم خۆش دەوێت، لە تاراوگەدا
بە ئەسپایی بۆ شوێن پێی برینەکانی تاسە دەگەڕێین لە سەر لەشمدا
خەمەکانی شار، ئاوەشتەی خەمەکانی ئاسمان بووە
لەرینەوەی مەمکەکانم هی هاوینێکی نەناسراوە
دونیا بەسەر باڵی پەپوولەیەکەوە دەسووڕێتەوە
سێبەرێکی دوورودرێژ ژێرکراسەکانم دادەپۆشێت
تەنیشتم پڕاوپڕی تۆزوخۆڵ
تەنیشتم پڕاوپڕی نەهامەتییە
سێبەرت شارێکی تازەیە
لە گەڵ باران دەئاخوێت.
شەراب بەرهەیوانەکەی شار دادەپۆشێت
لە گەڵ گوڵە ڕەنگامەکان، کە هەواڵی ئێمەیان بە شاردا دابەشیوە
هاودەمی مۆمی نادیاران نەزارەگەری خەمی مانگ بوون
لە دوورەوە داییساوە و بۆ باڵای بەرزت دەڕوانێت

Agousti 2010 Athens

Από τις μικρές γκρίνιες μιάς γυναίκας ,Χίβα Παναχί

Καθημερινά αυτή την ώρα αποχαιρετώντας μια άλλη μέρα καταπιάνονται οι σκέψεις γύρω από τη φωλιά μου ,σκέψεις σαν ψαριά κεεσύ γιαγιά σε θυμάμαι να λες «η αδικία από το πολύ πάχος που θα αποκτήσει θα σπάσει»και τα άπλα αθώα στοχαστικά ψαριά φέγγουν στην αναμονή .................
Από τις μικρές γκρίνιες μίας  γυναίκας ,Χίβα Παναχί