Κουρδική γλώσσα και λογοτεχνία' Δρ.Χίβα Παναχί
Είχα την τύχη να γεννηθώ σε μια από τις σημαντικότερες πόλεις του Κουρδιστάν στο σημερινό Ιράν. Η πρώτη γλώσσα που άνοιξα το στόμα μου να εκφραστώ ήταν κουρδικά. Τα ακούσματα μου ήταν κουρδικά. Έγινα δίγλωσση και στο σχολειό μαθαίναμε περσικά, τα κουρδικά απαγορευόταν. Και επειδή ήταν τα χρόνια του θεοκρατικού καθεστώτος έπρεπε να μάθω και Αραβικά. Φυσικά έμαθα και αγγλικά ως δυτική γλώσσα. Έμαθα τουρκικά διαβάζοντας Αζιζ Νασίν. Είχα μια άνεση να τα χειρίζομαι για αυτό στο σχολειό και μετέπειτα οι φίλοι συγγραφείς, Πέρσες στην Τεχεράνη με ενθάρρυναν να γράφω την ποίηση μου στα Φαρσί, δεν το έκανα ποτέ. Η κουρδική είναι αρχαία γλώσσα όπως τα ελληνικά και τα σανσκριτικά. Μόνο δεν έχουμε την αρχαία γραφή μας αλλιώς η γλώσσα σώζεται 100 στα 100. Τα περσικά 70 της 100 των λέξεων της είναι Αραβικά ενώ τα κουρδικά 98 100 των λέξεων είναι κουρδικά. Γιατί χάθηκε το αρχαίο αλφάβητο των "Αχμαινηδων" λόγο των πολέμων και συνεχόμενων εισβολών. Να φανταστείτε πως οι μεγαλύτεροι πόλεμοι της ιστορίας εδώ και 1000 χρόνια διαδραματίζεται κοντά ή πάνω στα κουρδικά εδάφη όπως και σήμερα έχουμε πόλεμο με το ΙΣΙΣ και όχι μόνο.
Τα κουρδικά έχει μια πιο αρχαΐζουσα μορφή που μιλιέται και αυτήν είναι τα Χαοραμι και βεβαίως δυο μεγάλους διαλέκτους, δηλαδή, Σορανι και Κορμαντζι. Η κουρδική σκέψη, η κουρδική κοσμοθεωρία συνέχισε μέσω την Παν πλούτη προφορική παράδοση και όχι μόνο. Οι μεταβολές των αλφάβητων δεν έγινε εμπόδιο έτσι ώστε να μην μεγάλο δημιουργήσουν οι άνθρωποι του πνεύματος. Το προνόμιο της κουρδικής γραμματολογίας είναι πως σε όλους του διαλέκτους έχουμε αριστουργήματα, στην ποίηση, ιστορία, θεολογία και φιλοσοφία.
Τα νεότερα κουρδικά γράφονται με δυο τύπους -αλφάβητου , τα Λατινικά και αυτό που είναι γνωστό ως Αραβικό που δεν είναι καθόλου αραβικό άλλα Σουμερικό. Κάποτε σε όλη την Αραβική Χερσονήσου επί του Μοχαμαντ, μόνο δυο άτομα ήξεραν να διαβάσουν και ο ίδιος ήταν αγράμματος, η δουλειά του είχε να κάνει με το εμπορείο. Στα ποιήματα μου κάποιες φορές, ίσως σαν αφυπνισμα κάνω αναφορά σε μερικά πράγματα που είναι γνωστά ως Αραβικά ή ισλαμικά μοτίβα ως ειρωνεία όχι ως "ανήκομεν".
Η κουρδική γραμματολογία, η κουρδική διανόηση ασταμάτητα σε όλες τις συνθήκες έχει υπάρξει άκρως δημιουργική. Εγώ ανήκω στην κουρδική διανόηση και δημιουργίας. Ο τρόπος με τον οποίο γράφω είναι μια πνοή, μια δύναμη που όταν με κυριαρχεί γίνομαι μια με αυτήν, γίνομαι πνοή. Με άλλα λόγια δεν συλλέγω λέξεις για να γράψω με γράφει κάτι πιο ανώτερο από μένα. Η σχέση μου με την Ελληνική γλώσσα είχε προηγηθεί πριν έρθω το 2000 στην Ελλάδα. Είχα γνωρίζει την φιλοσοφία πριν την ποίηση άλλα έστω μέσω των μεταφράσεων είχα διαβάσει παν πολλά ελληνικά έργα. Την ελληνική την έμαθα σε πολύ μικρο χρονικό διάστημα. Είχα πει στον πατέρα μου πως είναι σύνθετη γλώσσα σαν τα κουρδικά. Και στο πρώτο καιρό δοκίμασα τον αυτό μου ποιητικά. Τα ελληνικά δεν με καταπίεζε οπότε άνετα άρχισα να μεταγραφώ ή να μετά ονειρεύομαι ελληνικά. Αυτές που είχαν αναλάβει να δημιουργούν και στα ελληνικά, ήταν η πνοή και η αθωότητα μου, οι δίδυμες μούσες που κουβαλάω, η πνοή που είναι η ίδια και η αθωότητα μου που είναι μεγάλη ποια, και λέγεται αγνότητα. Στοιχεία τα οποία με κληροδότησε ο Μηδικό- κουρδικός πολιτισμός, αναπόσπαστο κομμάτι του παγκόσμιου πολιτισμού....
Είχα την τύχη να γεννηθώ σε μια από τις σημαντικότερες πόλεις του Κουρδιστάν στο σημερινό Ιράν. Η πρώτη γλώσσα που άνοιξα το στόμα μου να εκφραστώ ήταν κουρδικά. Τα ακούσματα μου ήταν κουρδικά. Έγινα δίγλωσση και στο σχολειό μαθαίναμε περσικά, τα κουρδικά απαγορευόταν. Και επειδή ήταν τα χρόνια του θεοκρατικού καθεστώτος έπρεπε να μάθω και Αραβικά. Φυσικά έμαθα και αγγλικά ως δυτική γλώσσα. Έμαθα τουρκικά διαβάζοντας Αζιζ Νασίν. Είχα μια άνεση να τα χειρίζομαι για αυτό στο σχολειό και μετέπειτα οι φίλοι συγγραφείς, Πέρσες στην Τεχεράνη με ενθάρρυναν να γράφω την ποίηση μου στα Φαρσί, δεν το έκανα ποτέ. Η κουρδική είναι αρχαία γλώσσα όπως τα ελληνικά και τα σανσκριτικά. Μόνο δεν έχουμε την αρχαία γραφή μας αλλιώς η γλώσσα σώζεται 100 στα 100. Τα περσικά 70 της 100 των λέξεων της είναι Αραβικά ενώ τα κουρδικά 98 100 των λέξεων είναι κουρδικά. Γιατί χάθηκε το αρχαίο αλφάβητο των "Αχμαινηδων" λόγο των πολέμων και συνεχόμενων εισβολών. Να φανταστείτε πως οι μεγαλύτεροι πόλεμοι της ιστορίας εδώ και 1000 χρόνια διαδραματίζεται κοντά ή πάνω στα κουρδικά εδάφη όπως και σήμερα έχουμε πόλεμο με το ΙΣΙΣ και όχι μόνο.
Τα κουρδικά έχει μια πιο αρχαΐζουσα μορφή που μιλιέται και αυτήν είναι τα Χαοραμι και βεβαίως δυο μεγάλους διαλέκτους, δηλαδή, Σορανι και Κορμαντζι. Η κουρδική σκέψη, η κουρδική κοσμοθεωρία συνέχισε μέσω την Παν πλούτη προφορική παράδοση και όχι μόνο. Οι μεταβολές των αλφάβητων δεν έγινε εμπόδιο έτσι ώστε να μην μεγάλο δημιουργήσουν οι άνθρωποι του πνεύματος. Το προνόμιο της κουρδικής γραμματολογίας είναι πως σε όλους του διαλέκτους έχουμε αριστουργήματα, στην ποίηση, ιστορία, θεολογία και φιλοσοφία.
Τα νεότερα κουρδικά γράφονται με δυο τύπους -αλφάβητου , τα Λατινικά και αυτό που είναι γνωστό ως Αραβικό που δεν είναι καθόλου αραβικό άλλα Σουμερικό. Κάποτε σε όλη την Αραβική Χερσονήσου επί του Μοχαμαντ, μόνο δυο άτομα ήξεραν να διαβάσουν και ο ίδιος ήταν αγράμματος, η δουλειά του είχε να κάνει με το εμπορείο. Στα ποιήματα μου κάποιες φορές, ίσως σαν αφυπνισμα κάνω αναφορά σε μερικά πράγματα που είναι γνωστά ως Αραβικά ή ισλαμικά μοτίβα ως ειρωνεία όχι ως "ανήκομεν".
Η κουρδική γραμματολογία, η κουρδική διανόηση ασταμάτητα σε όλες τις συνθήκες έχει υπάρξει άκρως δημιουργική. Εγώ ανήκω στην κουρδική διανόηση και δημιουργίας. Ο τρόπος με τον οποίο γράφω είναι μια πνοή, μια δύναμη που όταν με κυριαρχεί γίνομαι μια με αυτήν, γίνομαι πνοή. Με άλλα λόγια δεν συλλέγω λέξεις για να γράψω με γράφει κάτι πιο ανώτερο από μένα. Η σχέση μου με την Ελληνική γλώσσα είχε προηγηθεί πριν έρθω το 2000 στην Ελλάδα. Είχα γνωρίζει την φιλοσοφία πριν την ποίηση άλλα έστω μέσω των μεταφράσεων είχα διαβάσει παν πολλά ελληνικά έργα. Την ελληνική την έμαθα σε πολύ μικρο χρονικό διάστημα. Είχα πει στον πατέρα μου πως είναι σύνθετη γλώσσα σαν τα κουρδικά. Και στο πρώτο καιρό δοκίμασα τον αυτό μου ποιητικά. Τα ελληνικά δεν με καταπίεζε οπότε άνετα άρχισα να μεταγραφώ ή να μετά ονειρεύομαι ελληνικά. Αυτές που είχαν αναλάβει να δημιουργούν και στα ελληνικά, ήταν η πνοή και η αθωότητα μου, οι δίδυμες μούσες που κουβαλάω, η πνοή που είναι η ίδια και η αθωότητα μου που είναι μεγάλη ποια, και λέγεται αγνότητα. Στοιχεία τα οποία με κληροδότησε ο Μηδικό- κουρδικός πολιτισμός, αναπόσπαστο κομμάτι του παγκόσμιου πολιτισμού....
