Μικρές Γκρίνες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

"Η κόκκινη πέτρα"

Μόνο κάτω από την μεγάλη φεγγοβολιά 
Γράφτηκε στην πέτρα η μελωδία των διαμαντιών 
Ο άνεμος ροκάναει το χώμα  
Άλλα το χώμα  μετατρέπεται σε άστρο 
Λαμπυρίζει στο  αιώνιο χείμαρρο
Το βάδισμα χωρίζει το φως, χωρίζει την σκιά 
Μόνο το βάδισμα βγάζει αχνή 
Μόνο το βάδισμα απλώνεται όταν φέγγει έτσι
Σε ίσια γραμμή το φως, σε ίσια γραμμή το σκοτάδι 
Χτυπά τις πέτρες για να λησμονήσεις τα δηλητηριασμένα φύλλα 
Χτυπά το χώμα και  άπλωσε το πόνο  
Μυρίζουν δάκρυα τα χέρια 
Μυρίζει το υγρό φως η ψύχη 
Μυρίζει άνθος η καρδιά
Αυτή  η νέα μπόρα γράφτηκε στην πέτρα
Κύλησε στα χείλια χαρμόσυνα
Δρόμος έμεινε πίσω, 
Απάτητο, στην μεγάλη φεγγοβολιά  
Να γίνεις ένα με το χώμα, ένα με την φωτιά 
Έρχεται η άνοιξη με το άνθος  της 
Έρχονται οι γιορτές, τα κρασιά 
Έχουμε πάει μακριά, 
Στο βάθος το ποτάμι χείμαρρο 

Η πρώτη ενότητα της τριλογίας Κόκκινη πέτρα 
Χίβα Παναχί, 25,3,2015 
Αθήνα 


*Art work Ahmad Khalilifard from East Kurdistan, Sanandaj city

Μικρές Γκρίνες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

Οι ανάδρομες


Οι ανάδρομες  είναι οι καλύτερες. Κλείνω τα μάτια μου και χάνομαι στις χάρες, μυρωδιά της άνοιξης, γεύσεις καλοκαιριού, πολλές μελωδίες που ρέουν στο φθινόπωρο και στο χειμώνα. Η αγκαλιά του παππού και η  γιαγιά μου που αυστηρά και περήφανα να κοιτά.  Πόσο σας αγαπώ, αγαπώ το νόστος σας όπου γης και ουρανού.  

Μαρμαρωμένος πέλαγος, Χίβα Παναχί

Μαρμαρωμένος πέλαγος 


Κάτω απ'τα κυπαρίσσια ξεκινούν τα χρώματα  
Ο ακίβδηλος βροχερός πέλαγος
Και η χάση που  αγκαλιάζει τις συννεφιές  
Ασταμάτητες σταγόνες για να ξεδιψάσουν
Αυτοί που έφυγαν ήξεραν να μην φύγουν ποτέ 
Ως πέτρες βιώνουν τον αγέρα 
Ως πέτρες υπάρχουν κάτω ή πάνω σε θάμνους
Ως πέτρες πέφτουν σιωπηλά 
Έτσι ψήλωσε η σιγή. 
Στις ρίζες του κενού 
Στον ορίζοντα
10.3.2015 

( ένα κομμάτι από ένα μεγάλο ποίημα μου )

*Azad Saber Born in Sulaymaniyah south of Kurdistan ,He lives and works now in Amsterdam the Netherlands .