Μικρές Γκρίνες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

 Φωλιά

Σ' αυτήν την φωλιά που εγκαταλείπω  
Που στον άνεμο  της έγραφα βροχή 
Στο βουνό της  νόηση και υπομονή 
Σ' αυτήν την φωλιά ζούσε μαζί μου ο Προμηθέας 
Ακέραιος άλλα  παν ευαίσθητος
Πόσες νύχτες περάσαμε μαζί  στην βροχή;
Πόσες ψυχρές που ήρθαν από θερμά πρόσωπα; 
Όμως  ως Δεσμώτες κανένα παράπονο 
Σ' αυτήν την φωλιά που εγκαταλείπω  
Σφιχτοδεμένη σάρκα των ονείρων μου 
Και βλέπω να με ακολουθούσουν
29.12.2014 
Αθήνα, Χίβα Παναχί  




*Art work of Kamal Ridha born in Sulimanya south of Kurdistan , He lives and works now in Göteborg in Sweden .

Companion, Hiva Panahi poem

Companion

The sweat of a poem

In the mysterious hills

In the suitcase

I carry my height

Together with a coloured innuendo I travel

Should I still wait

For Ariman* to mock me?

Or fall in love with the sun

As a sinful girl?

Do you think I come from

The country of cells

Do you think an oppressive thunder

Would turn me into the rain of love

Do you think there in the depth of the fields

During the illegitimate pain of darkness, my smile would still be imitation

In the cheerful mirror?

The false moment of the day

In the breath of our existence

Tell me, how can I escape

The ghost dressed in black**?

Yet his shadow brings me fear

I searched in the fairytales

and legends of ages past

For the day that will not dawn

From the famous thousand nights

A grey song

Of cursed love

From where does it come?

In the suitcase

I carry my height

The make-believe hero of the rain

Spoken of a thousand nights

I travel

1996, Kurdistan –Iran

From the collection "The Secret of Snow", Hiva Panahi 

* Evil Spirit

** Reference to the black shadow in Shakespeare’s Othello

***Khaled Sattar Art Work Painting 

 Khaled Sattar 1954 born in Kerkuk south of Kurdistan , He lives and works now in Lund in Sweden .

Μικρές Γκρίνες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

Είσαι ήλιος σ'μάτια μου 

Μ' στα μάτια μου υπάρχει ένας ήλιος που σου μοιάζει 

Ως πρωί ζεσταίνομαι με τις ανάσες του

Υφαίνω λαμπερά άστρα 

Ο ουρανός μοσχοβολάει  

Μ'στα μάτια μου υπάρχει ένας ήλιος  μεγάλος  

Ένας σεμνός ήλιος 

Ένας ήλιος αρχαίος και ζωντανός  

Ξέρει από άνοιξη και τις πεδιάδες 

Ξέρει από βουνά, από θάλασσα 

Το σκοτάδι  ήρθε ανελέητο 

Χρόνιζε στα βάθη της γης 

Σκορπώντας ασύμμετρα την πνοή του 

Τα χεριά σου  φύτεψαν μια λεβάντα βροχερή 

Έτσι έγινα κρίνο

Μ'στα μάτια μου υπάρχουν τόσα 

Βλέπω τόσα και τόσα 

 Μ'στα μάτια μου μείνε 

Να δεις μια χούφτα από τα μαλλιά μιας κουρδισσας που πολεμάει στην Κομπάνι

Ενώ το επόμενο λεπτό γίνεται μουσική
Γίνεται πίνακα ζωγραφική 
Έπειτα κοιμάται στο ωκεανό   

Οι άνθρωποι από τον ήλιο γεννιούνται 

Οι άνθρωποι συνεχίζουν στο ατελείωτο  

Η ζωή στα χεριά μου είναι βροχή 

Η πόλη είναι βροχή, η χαρά είναι βροχή 

Μ'στα μάτια μου ένας ήλιος υπάρχει 

Είσαι τα μάτια μου κι εγώ βροχερό χώμα 

Εμείς οι άνθρωποι για πάντα   ...

Χίβα Παναχί, Αθήνα 

9.12.2014

Μικρές Γκρίνες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

Πέρασμα 

Βγες να δεις την βροχή της θαλασσής
Πάρε το μονόδρομο με τους ήχους των ψαριών
Με την ψύχη σου ολόγυμνος Περπάτησε σταγόνα με σταγόνα τον αναδυόμενο ουρανό

Ξέρεις πως όλα καταλήγουν στην θάλασσα

Τα λυγερά δεντρά σκύβουν στο βαρύ σου περπάτημα

Ο τελευταίος άνθος ακούει την ζεστή σου καρδιά

Ήταν μια μέρα να ανεβαίνεις από τους ήχους

Ήταν να συνευρεθείς με φεγγοβολιές
 

Χίβα Παναχί, 4.12.2014, Αθήνα