Σημείο του Δεκατέσσερις, Χίβα Παναχί

Σημείο του Δεκατέσσερις, Χίβα Παναχί   

Τι είναι η πατρίδα;

εκτός από το ζεστό ψωμί το πρωί

τους στοίχους των νανουρισμάτων

Ελευθερία  να ρέει σταγόνα σταγόνα από τα μαλλιά

πιο πέρα ένα σπίτι για να χαμογελάμε

φωνάζοντας μάνα και πατέρα

σε σημείο του απέραντου  

να κερνάμε μικρά παιδιά ψωμί

πόση  χαρά έχει η πατρίδα;

τυλιγμένη  στις ανάσες του ηλίου

και χορεύεις κυκλικά 

                                                                                   

  με το λοξό καθρέπτη του μέλλοντος 

  στο απέραντο όλα υπάρχουν

τα  μολυβιά τα χρωματιστά

ριγμένα ποιήματα σε χαρτιά του βοριά

σημείο του 2014

να αναπνέεις άνοιξη

να υπάρχεις άνοιξη

στο απέραντο είναι η πατρίδα

Χίβα Παναχί  

Αθήνα 

Μικρές Γκρίνιες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

Αισθάνομαι τόσο πρωτόπλαστη και ταυτόχρονα  τόσο σημερινή στην συκιά της ποιητικής τέχνης, αδιάκοπα υπάρχεις ενώ  χάνεσαι με την ίδια ένταση  σε βάθος του χρόνου.  

,Χίβα Παναχί, Μικρές Γκρίνιες Μιας Γυναίκας

Το υγρό φως ήταν που μίλησε

Μικρές Γκρίνιες Μιας Γυναίκας

Η γνώση της αγάπης ακόμα σε εποχές απώλειας που εξελίσσεται ο βαθύτατος πόνος  εμπεριέχει φως, από την άλλη η  συγκίνηση κινητοποιεί έναν ολόκληρο κόσμο μπροστά μας. Αυτός ο άγνωστος κόσμος που είναι εν εξέλιξη προκαλεί και άλλο πόνο, ενώ  μια στο 
τόσο έρχεται η  Μεγαλειοτάτη  αγάπη με το φως στο χέρι