:هیوا حوسین په‌ نا هی ئامێزی خۆل و خه‌ون

به‌ ناو زه‌ویدا بڵاوه‌ ده‌کات،
به‌ره‌و ئاسمانه‌کان
له‌ ناو رێگادا هه‌ڵده‌کشێت
سوتماکی سڕی ئه‌م وه‌رزه‌ی پێیه‌وه‌
هه‌م بڵێسه‌ی ئاوره‌
روومه‌ته‌کان،شکڵ و شه‌مایله‌ جیاوازه‌کان
یه‌ک له‌ دوای یه‌ک دێن و ده‌رۆن،
ئاوو خۆڵ وخه‌ون
پێکرا سه‌ما ده‌کان
ده‌سته‌کان،په‌نجه‌کان،چاوه‌کان
به‌رد بارانیم ده‌که‌ن
رۆحم به‌ ناو قه‌دی شعرێکی مه‌له‌ویدا
به‌ خۆر ده‌گریت
فریشته‌که‌م خۆف مه‌که‌
ئێمه‌ خه‌ملاوی ده‌شتی ئه‌رژه‌نگین.
هیوا حوسین په‌ نا هی
ئا سینا

8.4.2012

Αυτή που με γύρευε, Χίβα Παναχί

Το πεπρωμένο στην δικιά μου μορφή με ξεγέλασε.
απλώνοντας με στα ποταμίσια νερά,
 Με  ψαριά να χορεύουν.
γύρω από τις πολύχρωμες  πεταλούδες.
ήταν η ίδια,  γύρευε πληγές.
αρωματισμένες  με όλα  όσα δεν σου είπα.
 Καθώς ανασαίνουν  στα κλειστά παράθυρα. 
τα νεότερα μας είναι η δυσαρμονία.
με λαλιά αγγίγματος.
Φευγαλέος, 
 κάθε τόσο βρίσκουν βουνά, 
κάτι  παλιές ευχές 
 ίδια είναι με την μορφή μου,
δακρύζοντας σε μονοπάτια του πεπρωμένου.
Χίβα Παχαχί,
Αθήνα 25.2.2012 

Έκτακτη ανακοίνωση,Χίβα Παναχί

Έκτακτη ανακοίνωση

Στις πονεμένες στιγμές μεταξύ ζωής  και θανάτου
Ενός δευτερολέπτου ύπαρξης
Στις σκιές των Μεσοποταμιών
Απέναντι από το  Ζαγρούς 
Η τσουκνίδα του παθιασμένου ήλιου
 Μαζί με την   ζωή έρχομαι 
 Έκτακτη ανακοίνωση:  
Είμαι απόγονος  του Ζαρατούστρα
Απελπισμένα τρέχω μιλώ
 Όμως κανένας δεν θέλει να πιστεύει
Οι ψυχές των ποταμών μαύρισαν
Κανένας δεν θέλει να πιστεύει
Τα βουνά έχασαν την αξιοπρέπεια  τους
Κανένας  δεν θέλει να πιστεύει
Τη  θάλασσα την φυλάκισαν Οι  λάσπες
Κανένας δεν θέλει να πιστεύει
Τα δάση μάς εγκατέλειψαν
Πώς καταφέραμε να τα κάνουμε έτσι;
Κοιτώ γύρω  :ένας πετάει το τσιγάρο 
Ένας άλλος το μπουκάλι του 
Όλοι με την σειρά  πετάνε κάτι
Κανείς δεν  πιστεύει
 Η  μητέρα γη έχει βαθιά κατάθλιψη
Πώς καταφέραμε να τρελάνουμε τα πουλιά;
Βλέπω την  άγρυπνη κουκουβάγια που  τρέφεται
Με Κρυστάλλινα ποντίκια
Φοβάμαι τη  σκιά αυτής  της ζωής
Είμαι απόγονος του Ζαρατούστρα απελπισμένα τρέχω μιλώ
Έκτακτη ανακοίνωση :
Καταραμένοι  θα είμαστε αν δεν πιστεύομε ότι
 
Οι ψυχές των ποταμών μαύρισαν
Τα βουνά έχασαν την αξιοπρέπεια τους
Τη θάλασσα την φυλάκισαν οι λάσπες
Τα δάση μάς εγκατέλειψαν
21.3.2008, Αθήνα
Από τη συλλογη 'Τα Μυστικα του Χιονιού'
Χίβα Παναχί

2007, Αθήνα 
  

Από τις μικρές γκρίνιες μιάς γυναίκας ,Χίβα Παναχί

Ο ομορφότερος της μέρας ήταν ένας  άνεμος του Δεκεμβρίου που  ακούμπησε τα φοβισμένα φύλλα, εκείνα  που ξέμειναν από τη φροντίδα του 'Ηλίου' πηγαίνοντας τα στον ουρανό. Οι  κάτοικοι μιας ξεχασμένης πατρίδας έκλαιγαν και ο ομορφότερες της μέρας .. ο άνεμος επισκέπτεται όλους τους  με ένα φύλλο στα παράθυρα ..Είναι στο δρόμο η βροχή ..
Χίβα Π.

Από τις μικρές γκρίνιες μιάς γυναίκας ,Χίβα Παναχί

Τα 
     δάκρυα  
 αν
       ήταν
                     άνθη 

                                         θα
                                                    ήμουν
                                                                            πάντα άνοιξη

17.11.2011 

Αθήνα

,Χίβα Παναχί :του θεού τα λάθη

Το όνομα μην μπερδεύεις, του θεού τα λάθη
τον Άδη μέρος ευτυχίας μην πειράξεις
κρυμμένο το γλυκό αγκάθι
μυστική μυρωδιά ξεραμένα άνθη
έτσι ως γεγονός η επιστροφή στο 'Άδη
Χίβα Π

26.9.2011 

Αθήνα

Χίβα Παναχί :Ένας άνθρωπος από στάχτη

Τα όνειρα έρχονται από μακρινά μέρη
Η πέτρα , τα πουλιά ,Και εγώ παίρνουμε νέα μορφή ζωής
Τα όνειρα έχουν το δικό τους δρόμο
Και εμείς σαν όνειρα μακρινά ζούμε πια
Χίβα Παναχί

•  25.7.2011

Αθήνα