Μικρές Γκρίνιες Μιας Γυναίκας, Χίβα Παναχί

Όλα τα φοιτητικά μου χρόνια είχαμε απεργία στο Πανεπιστήμιο. Δεν χάρηκα ούτε ένα εξάμηνο κανονικό μάθημα. Κάτι βάνδαλοι έμπαιναν και έβγαιναν από στις αίθουσες μας. Ήμουν άκρως λυπημένη,απελπισμένη πως θα μάθω την νέα μου ζωή.Είχα ζητήσει από έναν Καθηγητή μας μια βιβλιογραφία. Αυτός με κοίταξε παράξενα και με απόφυγε τυπικά. Στις γωνιές της Αθήνας όμως είχα βρει πολλές βιβλιοθήκες. Μέτα άρχισα να αγοράσω τα βιβλία που είχα ανάγκη. Δεν με χόρταινε μόνο ο δανεισμός τους. Σαν το πατρικό, είχα πάλι μια βιβλιοθήκη και φαίνεται πώς μεγάλωσε τόσο όσο δεν είχα φανταστεί. Κάπου κοντά 4000 βιβλία. Παν πολλές φορές αυτά τα χρόνια που είμαι χωρίς φωλιά τα έχω πακετάρει. Τελικά θα κάτσουν κάπου σε γαλήνη. Δεν θέλω τίποτα να ταράξει τις μελωδίες τους. Τα βιβλία μου είναι τα παιδιά μου. Όποτε θα με ακολουθούν με τα φτερά τους, αγγελικά, σοφά, ονειρεμένα. Και ως κατάληξη έργα ανθρωπινά με το άρωμα της αλήθειας ....

Ο Γιασαρ Κεμάλ ως μύθος και πραγματικότητα, Χιβα Παναχί

Έκανε σουρωτήρι την επιβαλλόμενη τουρκικής γλώσσας,  έφτιαξε ένα νέο φαινόμενο στην παγκόσμια λογοτεχνία. Ο Γιασαρ Κεμαλ δεν είναι μέρος της τουρκικής λογοτεχνίας άλλα είναι το φαινόμενο της. Η κυρίαρχη, η σκληρή διάλεκτος αιματοκύλησε την γη του άλλα εκείνος με τρυφερότητα έπλασε βουνά, ανθρώπους, έρωτες, θάμνους, ατελείωτα τραγούδια. Έτσι με χαρισματικό τρόπο κατάφερε να μιλά για τα πάθη της μητέρας γης και τους ανθρώπους της. Διαπέρασε το χρόνο, και τα σύνορα. Στις μέρες που νοσηλευόταν είχε την αγωνία της μαχόμενης Κόμπανι άλλα όταν του είπαν ελευθερώθηκε φαίνεται να άφησε το τελευταίο χαμόγελο του όπως ενημερώθηκα στις 3.2.2015. Ο  Γιασαρ Κεμάλ θα ζήσει ως μύθος και πραγματικότητα ενός Παν αρχαίου πολιτισμού, που λέγεται ο Κουρδικός πολιτισμός.